Reeds een poosje geleden werd ik geattendeerd op een uitzending met Adelheid Roosen (Een andere kijk met Adelheid Roosen). Daarin zegt ze vele mooie dingen. Er was echter één zin die me dieper raakte en waar ik mijn aandacht nu op richt: “Jezelf ontdekken in plaats van fabriceren”. Bij die zin werd het stil in mij. En vervolgens toeterden er gedachten door me heen als taxi’s in New York.
Jezelf ontdekken.
Niet meer verhullen. De toedekens van het verstopdekken er af. Spannend – je hebt ze immers niet voor niets opgebouwd – en bevrijdend – je hebt ze immers in je volwassen leven niet meer nodig.
Adelheid huldigt het motto “ik ben er omdat jij er bent”. En in dat contact lijkt het geheim van de ontdekking te zitten. Wat maakt dat ik bij jou dit ervaar? En waarom nu vooral niet of wel?
De ongetemde mens, ontwapend. De spontaniteit werkelijk weer aanwezig waar die zo thuisnestelt. Misschien is werkelijk contact alleen maar mogelijk als alle defensies overboord mogen. Als geraakt worden alleen maar te maken heeft met wat er in het hier & nu gebeurt. Wanneer het niet pulkt aan oude wonden waar de hechtdraden nooit uitgehaald zijn.
In plaats daarvan ‘fabriceren we onszelf’. Verdomme ik wou dat het niet zo ontluisterend was maar alles in mij zegt dat het klopt. Op ontdekkingsreis in onze boeken, wat voor type je bent, hoe het komt dat je doet wat je doet. Op papier. In de training van het werk.
Maar wat nu als er ogen in de jouwe kunnen kijken om te zeggen wat ze van jou zien? Adelheid, je hebt gelijk. Laten we de bibberende moed vatten – want zo ontwend in werkelijk contact – en de dekens openslaan van onze ziel. De ontmoeting wacht.