Op reis
Vlak voor ik weg zou gaan, voelde ik nog de wens een blog over de vakantie te schrijven. Als bijzonder moment in je werkende leven. Alle redenen waarom je op vakantie moet gaan, komen in het niet bereiken van een dergelijk doel boven water: de ratio activiteiten en beschikbare uren voor het daadwerkelijke vertrek, ging behoorlijk uit de pas.
Eenmaal terug, vond ik het alsnog de moeite waard enkele wetenschappelijke artikelen die vakantie als onderwerp hadden, door te nemen. De eerste zoekopdracht gaf zo’n aansprekende titel “vakantie als relatietherapie” (vrijvertaald), dat ik direct aansloeg. Immers, hoe verhouden zwetende broodjes, gegeten op een Franse parkeerplaats naast de snelweg waarvan het openbare toilet gelukkig aan het uiteinde ervan niet te ruiken is, zich met de relatie? Ik was benieuwd.
Tevredenheid in relatie
Durko & Petrick (2016) vonden bevestiging van interessante open deuren: hoe tevreden iemand is over zijn vakantie, heeft alles te maken met de tevredenheid over de relatie die de vakantiegangers hebben. Nou, daar kan ik me dan weer van alles bij voorstellen: mocht je al moeite hebben in de zelfgeorganiseerde structuur van je gezamenlijke huishouden, dan helpt het zeker niet om samen de weg te zoeken wanneer je op een Grieks eiland tussen de op het gloeiende asfalt rond kuierende geiten bent beland. Vooral direct om de bocht waar jij met je huurauto inmiddels net wat stoerder doorheen probeert te sturen. Het is immers niet voor niets dat vele partners die dezelfde voordeursleutel hebben, proberen over te werken en met vrienden op vakantie te gaan. Deeltijd-samen is in zo’n situatie weg te organiseren maar het fulltime-samen van een vakantie vraagt wat anders!
Daarbij speelt ervaren commitment in de relatie een belangrijke rol, zo stellen beide auteurs, én het gebrek aan alternatieven. In al mijn naïviteit dacht ik: alternatieve locaties voor op vakantie maar nee, de auteurs bedoelen alternatieven binnen de relatie. OK… En dat begrijp ik dan wel weer. De ervaren vakantie wordt immers niet eenvoudiger wanneer je niet met zekerheid kunt zeggen of je gezamenlijke geslenter op de plaatselijke markt nog een additionele versnapering oplevert voor één van beide partners, naast de verse biefstukjes op de barbecue.
Leerervaring als factor…
Chen en Petrick (2014) benadrukken een aantal factoren dat positief bijdraagt aan het effect van een vakantie: de mate van ervaren controle, afstand van het werk, genoeg chillen en leerervaringen. Ik beperk me tot mijn meest recente ervaringen met betrekking tot ervaren controle, toen mijn partner en ik dachten een eenvoudige klus te klaren in het zoeken van een pittoresk hotelletje tot wij onszelf na uren rondcirkelen terugvonden in een Chinees restaurant waar de aquariumvissen al even murw door het glas naar ons staarden als wij naar hen. En wat betreft de leerervaringen? Ook die hebben wij opgedaan: hoe goed een noodzakelijke nachtelijke actie ook vooraf in de tent is doorgesproken, het neerhalen van een tarp in knetterend onweer vraagt gecoördineerde afstemming. Daarbij moeten wegdrijvende slippers in enkeldiep water, beperkte visie door neerslaande regen, de noodzaak van het wederom afsluiten van de tent (met een natgeworden ritssluiting) en angst voor blikseminslag via de tarpstokken, worden meegenomen.
De auteurs maken duidelijk dat een leerervaring makkelijker tot stand komt gedurende een langere vakantie. Immers; leren vraagt om herhaling. En weet je, dat lijkt me geweldig…